W poprzednim artykule zostało przedstawione roszczenie informacyjne, w tym jego geneza oraz dotychczasowe uregulowanie w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. „prawo własności przemysłowej” (p.w.p.). Dzisiejszy wpis będzie poświęcony z kolei obowiązującej od 27 lutego nowelizacji p.w.p, która to zmieniła regulację odnoszącą się do tytułowego roszczenia informacyjnego.

Roszczenie o udzielenie informacji w art. 286 [2] p.w.p po nowelizacji

Przede wszystkim w zmienionej ustawie p.w.p rozdzielono zawarte uprzednio w art. 286 [1] roszczenia o zabezpieczenie dowodów od zabezpieczenia roszczeń do udzielenie informacji. Obecnie roszczenie o udzielenie informacji uregulowane jest w odrębnym art. 286 [2].

Ustawodawca wprowadził nowe rozwiązania, a obecna redakcja brzmienia przepisu nie wydaje się rodzić podobnych problemów interpretacyjnych, jak w stanie sprzed nowelizacji. Niemniej jednak, co ciekawe, zdecydowano się również powrócić do postanowień, które utraciły moc.  Przywrócono bowiem postanowienie wskazujące enumeratywnie katalog podmiotów, od których również można żądać informacji, co wprost reguluje także Dyrektywa 2004/48/WE.

Wniosek o udzielenie informacji może zostać zatem skierowany odpowiednio do innej niż naruszyciel osoby, jeżeli stwierdzono, że posiada ona towary naruszające prawa wskazane w p.w.p., korzysta z usług naruszających owe prawa lub świadczy usługi wykorzystywane w działaniach je naruszających. W kręgu podmiotów podzielających de facto pozycję naruszyciela znajduje się także osoba wskazana przez opisane powyżej jako uczestnicząca w produkcji, wytwarzaniu lub dystrybucji towarów lub świadczeniu usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji. Zgodnie z p.w.p. wszystkie te czynności mają mieć na celu uzyskanie bezpośrednio lub pośrednio zysku lub innej korzyści ekonomicznej. [2]

Zachęcamy do przeczytania całego artykułu autorstwa Dominiki Fallach z Patpol Legal na IP-BLOGu.

---